การเรียนครุศาสตร์มหาวิทยาลัยราชภัฏศรีสะเกษยังเป็นหลักสูตร 5 ปี จึงยังไม่มีวิชาสมองกับการเรียนรู้ อาจารย์จิตโสภิณจึงรู้สึกงงว่าจะเอาความรู้ EF ไปใช้ในการเรียนการสอนอย่างไร “เพราะเป็นอาจารย์ที่เพิ่งมาใหม่ ไปเข้าอบรมโดยคิดว่าเป็นการสะสมความรู้ หลังจากอบรมกลับมาทบทวนแล้วคิดว่า EF ก็ไม่ใช่เรื่องยาก สามารถเข้าใจได้ จะบูรณาการในวิชาอะไรก็ได้ ไม่จำเป็นที่จะต้องใช้ในวิชาสมองกับการเรียนรู้เท่านั้น

“ในเทอมแรกยังไม่ได้ใช้ความรู้ EF ในการสอน เป็นช่วงของการทำความเข้าใจ เพราะต้องเห็นความสำคัญจริงๆ เห็นคุณค่าที่เกิดขึ้น ได้จากประสบการณ์กับตัวเองก่อน  จึงนำความรู้ EFมาใช้กับตัวเอง ทำให้ตัวเองมีวินัยมากขึ้น  คิดวิเคราะห์ไตร่ตรองแล้วเห็นว่า EF มีความสำคัญ เป็นเครื่องมือช่วยให้ประสบความสำเร็จในการทำงาน  

“เทอมต่อมา เริ่มบูรณาการ EF ในรายวิชาที่รับผิดชอบ ไม่ว่ากิจกรรมใดๆ ที่นักศึกษาได้ทำ ก็ให้นักศึกษาวิเคราะห์ว่าเป็นการฝึกทักษะสมอง EF ด้านใด เป็นการเรียนการสอนที่ให้เด็กลองทำ เรียนรู้ด้วยตัวเอง เข้าใจบ้างไม่เข้าใจบ้าง เป็นการเรียนรู้ไปด้วยกันทั้งอาจารย์และนักศึกษา

“ประทับใจการทำงานของอาจารย์รุ่นพี่ที่ลงมือทำจริงแล้วกิดผล เกิดโรงเรียนเครือข่าย ผอ.โรงเรียน  ผอ.เขตการศึกษาให้ความสนใจ ขอมาคุยกับประธานสาขาวิชา อยากมาทำ MOU ให้ไปพัฒนาครูอนุบาล เขต 2”

การเปลี่ยนแปลง/ผลสัมฤทธิ์ หลังจากเรียนรู้ EF และนำความรู้ EF ไปใช้ในการเรียนการสอน

ก้าวผ่านความกลัว ผ่านกรอบของการเป็นอาจารย์ใหม่ จากการ “ได้เรียนรู้สิ่งใหม่ (EF) ได้เห็นอาจารย์รุ่นพี่ทำแล้วประสบความสำเร็จ มีโรงเรียนต่างๆ มาขอความรู้ ทำให้มีความกล้ามากขึ้น กล้าลองทำอะไรใหม่ๆ กล้าลงมือทำเรื่องใหม่ที่ไม่แน่ใจ ผลที่ได้คุ้มค่ากับความเหนื่อย ได้เห็นว่าสิ่งทำ ให้คุณค่ากับหลายๆ ฝ่าย”

ฝากไว้ให้คิด

“EF มีความสำคัญ เป็นเครื่องมือช่วยให้ประสบความสำเร็จในการทำงาน”